Είναι Ιερομάρτυρας της Χριστιανοσύνης και η μνήμη του εορτάζεται στις 10 Φεβρουαρίου. Ο Άγιος Χαράλαμπος γεννήθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Σεπτίμιος Σεβήρος (192-211). Σε αυτό το μέρος ήταν ιερέας όταν συνελήφθει με διαταγή του έπαρχου Λουκιανού.

Αυτό που του ζήτησαν ήταν να απαρνηθεί την πίστη του και γι’ αυτό του επέβαλαν φρικτά βασανιστήρια. Μάλιστα όταν ο Λουκιανός πήγε να των πληγώσει με το σπαθί του το χέρι του αποκολλήθηκε από το σώμα του. Ο Άγιος Χαράλαμπος προσευχήθηκε για εκείνον και έτσι το χέρι του επανήλθε στην θέση του.

Από αυτούς που ήταν παρόντες, σε αυτό το θαύμα πολλοί ήταν εκείνοι που άρχισαν να πιστεύουν στον αληθινό Θεό. Ανάμεσα τους  ήταν και οι δήμιοι Βάπτος και Πορφύριος οι οποίοι γιορτάζονται την ίδια μέρα με τον Άγιο.

Όμως από την άλλη μερά ό Λουκιανός δεν εκτίμησε την πράξη αυτή και διέταξε τον αποκεφαλισμό του.

Τμήματα των λειψάνων του Αγίου Χαράλαμπου βρίσκονται στα Μετέωρα και στην Βοιωτία. Ο Άγιος είναι ζωντανό πνεύμα και υπάρχουν πολλά θαύματα που του αποδίδονται.

Το απολυτίκιο του Αγίου είναι:

Ως στύλος ακλόνητος, της Εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος της οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες· έλαμψας εν τω κόσμω, δια του μαρτυρίου, έλυσας των ειδώλων, την σκοτόμαιναν μάκαρ. Διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.