Σύμφωνα με την μυθολογία ο Ύπνος και ο Θάνατος ήταν αδέρφια. Μητέρα τους ήταν η Νύχτα και πατέρας τους ήταν ο Έρεβος. Τα παιδιά αυτά γεννήθηκαν με παρθενογένεση.
Και τα δύο αδέρφια δεν ερχόταν σε επαφή με το φως της ημέρας. Σύμφωνα με τον Όμηρο ο πρώτος ζούσε στα έγκατα μιας σπηλιάς στην Λήμνο. Για τον δεύτερο υπάρχουν αναφορές ότι κατοικούσε στα Τάρταρα. Τα δύο αδέρφια είχαν θεϊκή μορφή και προσωπικότητα παρόλο που δεν ζούσαν στον Όλυμπο.
Με δεδομένο ότι οι Θεοί είναι αθάνατοι, ο ισχυρότερος από τους δύο μπορεί να θεωρηθεί ο Ύπνος. Καθώς λέγετε ότι ο θεός Ύπνος κατάφερε να κοιμίσει ακόμα και τον Δία μετά από παράκληση της γυναίκας του της Ήρας. Για αντάλλαγμα η Ήρα τον πάντρεψε με την νεότερη από τις Χάριτες την γλυκιά Πασιθέη. Η Πασιθέη ήταν θεά της ξεκούρασης και της χαλάρωσης οπότε καταλαβαίνουμε πως ήταν η καλύτερη επιλογή για τον θεό.
Τα παιδιά που γεννήθηκαν από αυτή την ένωση ήταν ο Μορφεύς, ο Ίκελος, ο Φοβήτωρ και ο Φάντασος, οι λεγόμενοι Όνειροι.
Ο Μορφέας ήταν η πιο γνωστή θεότητα των ονείρων, και μαζί με τα αδέρφια του επισκεπτόταν τους ανθρώπους κατά την διάρκεια του ύπνου τους.
Ο Μορφέας ήταν επίσης ο πιο ισχυρός από τους Όνειρους καθώς μπορούσε να παίρνει οποιαδήποτε μορφή στο όνειρα και στα οράματα και έτσι να μεταφέρει μηνύματα σε κοινούς θνητούς, Θεούς αλλά και ήρωες.
Ο Φοβήτωρ κάνει τα όνειρα τρομακτικά παίρνοντας μορφές εφιαλτικές.
Ο Φάντασος παράγει πλασματικά, φανταστικά και δυσνόητα όνειρα.
Τέλος ο Ίκελος παράγει ρεαλιστικά όνειρα.
Επίσης στην αρχαιότητα ο θεός Ύπνος και ο θεός Θάνατος θεωρούνταν ως ευεργέτες καθώς μπορούσαν να παρέμβουν και να απαλύνουν την κούραση και τον πόνο.
Σίγουρα πιο συμπαθής από τους δύο ήταν ο Ύπνος καθώς ο Θάνατος σημαίνει τέλος της ζωής και πολλοί είναι εκείνοι που προσπάθησαν χωρίς αποτέλεσμα να του ξεφύγουν.
