Αλλιώς είναι γνωστό ως  Φασκόμηλο, Φασκομηλιά ή Αλιφασκιά. Η προέλευση του είναι από την λατινική λέξη Salvare που σημαίνει “σώζω” ή “θεραπεύω”. Έχει χαρακτηριστικό άρωμα και χρησιμοποιείται ως αφέψημα αλλά και ως καρύκευμα σε αρκετές συνταγές. Επίσης χρησιμοποιείται εξαιτίας των φαρμακευτικών ιδιοτήτων του, καθώς έχει αντισηπτικές αντιβακτηριδιακές και αντιοξειδωτικές  ιδιότητες. Ωστόσο η χρήση του βοηθάει σε περιπτώσεις καρδιακών και σπασμολυτικών προβλημάτων, καθώς και σε περιπτώσεις σακχάρου.

Ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον δυόσμο, το θυμάρι, το δεντρολίβανο, το βασιλικό και τη ρίγανη. Επίσης μπορούμε να το βρούμε σε τρεις διαφορετικές μορφές: αιθέριο έλαιο, φρέσκο και αποξηραμένο.

Ευδοκιμεί στις μεσογειακές χώρες και συλλέγεται την περίοδο της ανθοφορίας. Υπάρχουν  πολλές αναφορές από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για την χρήση του.

Αναφορές υπάρχουν στην αρχαία Ελλάδα από τον Διοσκουρίδη, τον Ιπποκράτη,  και τον Αέτιο, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν σαν τονωτικό, εντομοαπωθητικό, αιμοστατικό αλλά και σαν θεραπεία σε προβλήματα γονιμότητας.

Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν ότι ήταν ιερό φυτό και η χρήση του στα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν ευρέως διαδεδομένη. Μάλιστα ο γιος του αυτοκράτορα Καρλομάγνου  με διάταγμα του συμπεριέλαβε το φασκόμηλο στα φυτά που θα καλλιεργούνταν στα κτήματα του παλατιού.

Υπάρχουν αναφορές από το 1630 όπου χρησιμοποιήθηκε μαζί με άλλα βότανα της ίδιας οικογένειας για λόγους ανοσοποίησης και προστασίας για την πανούκλα. Τέτοιες αναφορές συνεχίζουν να υπάρχουν ανά τους καιρούς με την χρήση του και σε άλλες επιδημίες για τον ίδιο λόγο.

Ακόμα και η Κινέζοι που έχουν αναπτυχθεί πάνω στην ιατρική με βάση τα βότανα αναφέρουν το φασκόμηλο ως ελληνικό βλαστάρι. Μάλιστα υπάρχουν την περίοδο του Μεσαίωνα αντάλλασσαν την καλύτερη ποιότητα του δικού τους τσαγιού με φασκόμηλο με αναλογία 3 προς 1.

Το φασκόμηλο είναι αναγνωρισμένο στην Γαλλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη όπου χαρακτηρίζετε ως Ελληνικό Τσάι.

Βέβαια η παρατεταμένη χρήση του μπορεί να προκαλέσει προβλήματα εξαιτίας την ουσίας θουγιόνη που υπάρχει σε αυτό. Γι’ αυτό και σε αυτήν την περίπτωση αυτό που πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας είναι ότι “Παν μέτρον άριστον”.