Η Παραβολή του Ασώτου Υιού αποτελεί μία από τις παραβολές του Ιησού, που εμφανίζεται στο Λουκά 15:11–32.

Πραγματεύεται την ιστορία ενός πατέρα με δύο υιούς. Ο μικρότερος υιός ζητά το μερίδιο της κληρονομιάς του από τον πατέρα του, ο οποίος ικανοποιεί το αίτημά του. Σπαταλά την περιουσία του, καταλήγοντας άστεγος και ρακένδυτος. Αποφασίζει να επιστρέψει σπίτι και να σκοπεύει για να παρακαλέσει τον πατέρα του να τον δεχτεί ξανά ως υπηρέτη του. Ο πατέρας του, προς έκπληξή του, δεν τον περιφρονεί, αλλά τον υποδέχεται πίσω, διοργανώνοντας, μάλιστα, γιορτή την οποία μεγαλύτερος γιος απαξιώνει, ζηλεύοντας.

Και όμως εμένα δεν ποτέ δεν έδωσες ένα κατσίκι για να διασκεδάσω με τους φίλους μου. Αλλά όταν ήρθε αυτός ο υιός σου εσύ, που κατάφαγε την περιουσία σου σε πόρνες, έσφαξες γι’ αυτόν το καλοθρεμμένο μοσχάρι. Εκείνος δε του απάντησε. “Παιδί μου, συ πάντοτε είσαι μαζί μου, και όλα τα δικά μου είναι δικά σου. Έπρεπε δε να ευφρανθείς και να χαρείς, διότι αυτός ο αδελφός σου νεκρός ήταν και ανέζησε, και θανατωμένος ήταν και σώθηκε”

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία διαβάζεται την Κυριακή του Ασώτου, τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου.